Publisert på

Prikkelykke

Eg ser til mi store undring at Frikk & Kaspar, mine to beste vener, dei galnaste leikekompisane, største inspirasjonskjeldene og mjukaste koseklumpane nesten ikkje er til stades på denne heimesida. Eller i Olla Forlags Instagramfeed. Det er meiningslaust. Rett nok er dei fullt ut representerte i dei personlege kontoane på Facebook og Instagram – der trur eg dei er med på kvart einaste bilde.  Men ikkje her! Det skal no rettast opp! For det er sant, dette med at mine to bestevener også er mi største inspirasjonskjelde: kvar einaste dag lyttar dei til mine mange idéar til historier og plot, både dei håplause og dei håpefulle. Dei ser på meg med bakoverbretta, glade øyre, flekker tennene i eit beundrande glis (ja, det er verkeleg slik dalmatinarane smiler på det hjartelegaste) – eller snusar vidare i grøftekanten, kanskje litt meir likegyldig til orda mine. Eg treng det også. Det er ikkje nødvendig å vere like entusiastisk kvar gong. Eg toler det.

Og ja, desse to digre, prikkete, langbeinte muskelskrottane, med føter til alle kantar, med fart og energi vi andre berre kan drøyme om, dei er også dei aller mjukaste, mest hengivne koseklumpane, der dei ligg med sine tunge hovud i matmors fang og lyttar til dei siste tekstutdraga. Slikt kan ein indieforfattar ha god bruk for. Det er nemleg ikkje alt som høver menneskelege øyre før teksten har fått prøvd seg litt.

Dei er rett og slett så inspirerande, desse to, kjenner eg, at dei kanskje må få seg ei bok ein dag. Ei bok om menneskeleg toskeskap, om kloke, lykkelege hundar og uendeleg kjærleik.

Publisert på

Neste veke kjem «Kodemysteriet»! Her er ein liten «smakebit»!

Neste veke ventar eg dei første ferdigtrykte eksemplara av «Kodemysteriet»!  De som har allereie har tinga boka vil då snart ha boka i handa. Under får de ein liten smakebit frå det første kapittelet:

 

Kapittel 1.VARGHOLMEN

Firenze, måndag 12. april 1497

I det mørke smuget stod ein mann i skjul inntil eit tre. Lyset frå ei lykt kom sakte nærare. Han kunne enno ikkje sjå kven som bar lykta, for den vide hetta på kappa den mørkkledde hadde på seg, kasta skugge over andletet. Mannen såg seg vaktsamt rundt. Hjartet hans banka fort. Han visste at oppdraget han no skulle få, måtte utførast i største løynd. Han måtte vere sikker på kven som var ven – eller fiende. Han tok eit steg fram frå skjulestaden sin.  «Dette dokumentet må leverast så fort som råd», kviskra den mørkkledde, som no stod rett framfor han. Ei smal hand rekte fram ei lita bok. Boka var kledd i brunt kalveskinn, utan tekst av noko slag på den mjuke permen. «Ho skal leverast til Aldo Manuzio personleg. Trykkpressa hans er i Venezia, og du må reise allereie i natt. Aldo Manuzio veit at du kjem, og han veit kva han skal gjere med dokumentet. Sørg for at det ikkje kjem i hendene på Savonaròla, eller nokon av hans menn. Du må vakte det med ditt liv.»

Eduardo, mannen  som no var hyra som kurér for dette viktige dokumentet, bukka, gøymde boka på innsida av kappa si og tok imot den vesle skinnpungen med myntane den kappekledde ga han. Andletet var framleis skjult, stemma var kviskrande, men då lyden av raske fotsteg blei borte, og skuggen forsvann i mørkret, rakk han likevel å oppfatte at personen var ei kvinne.

Vargholmen, måndag 1. oktober 2018

«Dette hadde eg ikkje sett for meg! For eit kråkeslott av eit hus, Anna!» sa Siri, mens ho vrei og vende på mobilen sin for å ta eit bra bilde av huset.

«Kråkeslott er ordet!» lo Anna, og løfta opp slåa på den vindskeive porten. Det høyrdest ein skrikande lyd då ho dytta han opp. Porten hang på den eine hengsla. Den andre var knekt av rust. Jamringa kom frå den eine hengsla som åleine måtte bere den tunge porten.

«Det ser ut som eit spøkelseshus!» kom det frå Erik, som gjekk litt bak dei to jentene på grusgangen fram mot huset. Dei stoppa utanfor det store, gamle huset, med kvite, malingsslitne skodder ved vindauga, og ei diger, kvitmåla inngangsdør, fire trappetrinn opp frå bakken. Sjølve huset var også kvitt, men malinga hadde flassa av fleire stader på veggflatene. Det høge, smale huset med karnapp stikkande opp og ut både her og der, såg nesten ut som om det svaia svakt i vinden. Rundt huset var det eit villniss av ein hage. Hagen hadde ikkje blitt stelt på årevis – dei gamle epletrea, ripsbuskene og rosene fekk leve sitt eige liv og vekse som dei ville. No hadde alle blada frå trea blåse bort, og dei nakne greinene klamra seg til kvarandre som om dei fraus. Det som ein gong hadde vore eit kvitt stakittgjerde rundt hagen, mangla både stolpar og bord og gliste som ein roten tanngard mot dei.

Korleis det går med Eduardo og det hemmelege dokumentet, kva Anna og venene finn i det gamle huset, korleis dei kjem i kontakt med Rex og Sid i New York  – og kva som hender på Vargholmen og i New York – det får du vite om du les resten av boka!

Publisert på

«The Iceberg Family»

 

Har du familie eller vener i utlandet? Kanskje du skal reise utanlands og vil ha med deg ei gåve til nokon som er engelsktalande? Eller kanskje berre ha engelsk lesetrening med ei spennande bok? Då er boka «The Iceberg Family» midt i blinken!

Boka ligg no på den norske Bokbasen og kan tingast frå dei fleste norske bokhandlarar på nett. Og sjølvsagt på www.olla.no og IngramSparks salskanalar på nett, t.d. Amazon. Boka blir trykt opp på bestilling, så ver ute i godt tid om du ønskjer ho til ein bestemt dato!

Publisert på

Bokhausten!

Bokhausten på Olla Forlag!

Igjen dristar ør-vesle Olla Forlag seg ut på det store bokhavet, i hauststormane – vel vitande om at sjansen for å drukne er overhengande!

No er heldigvis ikkje målet mitt å vinne noko konkurranse mot dei riktig store, etablerte forlaga – det ville nok bli ei særs dårleg plassering, marknadsføringsbudsjettet tatt i betraktning. Ei heller håpet om millioninntekt! Men eg vågar likevel denne påstanden: eg veit dei er der ute, dei som likar bøkene som kjem frå dei små forlaga, også. Dei må berre vite omn dei!

Eg er så glad og takksam for alle gode tilbakemeldingar, alle bøker de har kjøpt, alle gode ønske. For framleis er det ei stor glede å formidle dei gode historiene. Vissa om at bøkene blir lesne og likt er litt av ei drivkraft!

Derfor håper eg på hjelp til spreie ordet denne gongen, også. Om du likte boka du las, fortel det gjerne til andre! Det er den beste marknadsføring ein kan få!

Denne hausten kjem «Kodemysteriet» – den tredje og siste boka i serien om Anna og Kaspar. Lesarane av dei to første bøkene har blitt eit år eldre, det har Anna og venene hennar også. Boka er skriven særleg for dei i aldersgruppa 10-13 år, men etter tilbakemeldingane eg har fått frå testlesarar, er ho spennande for alle, også vaksne. Lanseringsdatoen kjem så snart lokalet er klart!

I tillegg er den neste boka under arbeid: «Tippoldefar Jakobs julekort». Dette er ei bok som høver godt å bli lesen kvar kveld i adventstida, inndelt i 24 kapittel – som ein adventskalender, fram mot jul. Ei bok som høver godt for høgtlesing, barn og vaksne saman. Det er eit retteleg gammaldags eventyr, nostalgisk og koseleg – og bittelitt skummelt innimellom. Lanseringsdatoen for denne boka er ikkje heilt klar endå, men ho kjem sjølvsagt i tide til å bli lesen frå 1.desember.

Som tidlegare nemnt er «Birger’s Odyssey» også snart ute i engelsk versjon, slik allereie «The Iceberg Family» av Audbjørg Gjerde Lippert er å finne t.d. på Amazon.

Lydbokproduksjonen av Anna og Kasparserien er også i gang! Første boka kjem i løpet av hausten.

Det er også planer om eit bokarrangement i oktober, arrangert av oss som tidlegare har samarbeidd om formidling av våre nynorske bildebøker! Dette kjem vi tilbake til – berre å gle seg!

Til våren kan vi gle oss til Audbjørg Gjerde Lipperts roman: «Zapping».

God bokhaust til alle!