I 2002 kom boka «Pianostemmeren»av den amerikanske forfatteren Daniel Mason. Oversatt og gitt ut på norsk i 2003.

Dette er debutboka hans, og ho fekk stor merksemd.

Det er ikkje så rart, etter mitt skjønn, for dette er ei bok som har mange svært mange kvalitetar: god komposisjon, hypnotisk forteljing, elegant, spennande , mytisk, romantisk, lyrisk, sensuell, lidenskapeleg og velskreven. Det er berre å gje seg over.

Handlinga, slik vi ser frå baksida av den norske utgåva:

«I 1886 får pianostemmeren Edgar Drake en merkelig forespørsel fra de britiske krigsmyndigheter: Vil han forlate sin kone og sitt fredelige i London for å dra inn i jungelen  Burma? Der er det nemlig et sjeldent Erard-piano, og det trenger reparasjon.…

Edgars ferd går gjennom Europa, via Rødehavet, India og inn i Burmas jungel. Her møter han en verden som enda mer merkelig, mørk og farlig enn han kunne tenkt seg.»

 

Page-turner!

 

Vi skal innom bildebokas verd igjen. Igjen handlar det om eit eige forfattar/illustratørunivers.

Den australske forfattaren/illustratøren Shaun Tan har ei skaparkraft og ein detaljrikdom i illustrasjonane sine som overgår det meste. Tekstene er enkle og liketil, tilsynelatande utan den store tematikken. Men det er tilsynelatande. Gøymt mellom dei enkle orda i den sparsomme teksten – og dei kraftfulle detaljane i det fantasifulle universet hans, finn vi einsemd, det å ikkje høyre til –  frå dystert mørke til lysande håp. Den eine fabulerande, fantasifulle, absurde illustrasjonen etter den andre gjer bøkene hans til ei fantastisk reise. Kvar gong eg opnar ei av bøkene.

Shaun Tan blir rekna som en av verdas fremste barnebokforfattarar , og har fått ei rekke internasjonale prisar – men som med alle gode bøker – her handlar det ikkje om alder for å kunne nyte bøkene. Eg blar og blar i bøkene hans, oppdagar stadig nye detaljar. Dei to eg viser til i dag er «Det røde treet» og «Den bortkomne tingen».Sistnemnde har han laga ein kortfilm av, saman med Andrew Ruhemann. Kortfilmen har vunne ein Oscar for beste kortfilm.

Om «Den bortkomne tingen»: «dette er en humoristisk historie om en gutt som samler flaskekorker på en strand da han finner en mystisk skapning. Gutten er sikker på at tingen har gått seg bort og prøver å finne ut hvem som eier den, men det virker ikke som om andre verken ser eller bryr seg om skapningen.» (omtale Tanum)

Om «Det røde treet»: «Noen ganger begynner dagen uten noe å glede seg til …Slik begynner den lille, store boken Det røde treet. Shaun Tan bruker en kombinasjon av ord og bilde til å formidle en foruroligende, fantasieggende virkelighet som kan oppfattes på mange plan enten man er barn eller ennå har barnet inni seg. Dette er historien om den lille jenta som synes dagene kan være vanskelige og gå igjennom, men plutselig kan alt forandre seg hvis man er åpen for det.» (omtale Tanum)

 

 

 

I dag hadde eg tenkt å tipse om ei bestemt bok av forfatteren Gert Nygårdshaug. Men det viser seg uråd. Ved ettertanke har eg lese kvar einaste bok av denne forfattaren. Kvar gong eg høyrer at han har ei ny bok på gang, gler eg meg. Ikkje alle bøkene er like gode, sjølvsagt, det er nærast uråd i eit så omfattande forfattarskap. Men lesegleden ved mange av romanane hans er slik at det er nesten uråd for meg å plukke ut ein som den aller beste.

Heilt tilfeldig kom eg over boka «Prost Gotvins Geometri», for mange år sidan. Eg vart heilt oppslukt. Forteljarstilen hans er frodig, humoristisk, særdeles fantasifull – og djupt alvorleg.

Etter å ha lest den boka var eg «hekta».

Mengele Zoo (1989) er den første boka i ein trilogi.

Følgande omtale er henta frå Wikipedia:

«Historien handler om Mino Aquiles Portoguesa, som er født i en landsby i Latin-Amerikas regnskoger. Faren lærer ham å jakte på sommerfugler. En dag rammer katastrofen landsbyen, og Mino går ut i verden alene. Etter hvert blir han grunnlegger av «Mariposa-bevegelsen», oppkalt etter (den fiktive) sommerfugl-arten Mariposa mimosa. Mariposa er spansk for «sommerfugl».

Boken tar opp temaer som miljøvern,nord-sør-konflikt og imperialisme, og ikke minst hvordan man velger å prioritere sine verdier. Til tross for at Mengele Zoo beskriver verden sett fra en av Jordas mest ettersøkte terroristers øyne, er det lett for leseren å ta parti med Mino gjennom hele boken. Han dukker også opp i Nygårdshaugs senere romaner Himmelblomsttreets muligheter, Afrodites basseng og Fortellernes marked.»

Nygårdshaug vegrar seg ikkje for å røre ved universets gåter – kunnskap og fantasi går hand i hand. Gjennom dristige tankar viser han oss viktige perspektiv på tilværelsen. Miljøengasjementet ligg langt framme i dei mange laga i romanane hans.

Kriminalromanane til Gert Nygårdshaug om gourmetkokken Drum og Kriposetterforskar Skarphedin er også med i favorittrekka mi frå denne forfattaren.

I skrivande stund er eg i gang med å lese årets roman frå Nygårdshaug: «Zoo Europa» – spent som alltid på det som kjem frå denne forfattaren.

 

Konkurranse!

7.desember:

Nemn minst ei av Jo Nesbøs bøker som er blitt filmatisert!

Vi skal halde oss til det våte element, havet, men utan sjømonstra frå går.

Boka i dag er «Fiskarkona og døtrene hennar» av Guri Aasen.

Guri Aasen er forteljar, og driv verksemda «Vestafor måne» der ho skaper framsyningar og verkstader i forteljarkunst. Denne boka tar utgangspunkt i det som opprinneleg var ei forteljarframsyning av same namn.

Henta frå baksideteksten: «Kven hadde ho vist seg å vere tru, skulptør Tore Bjørn Skjølsviks fiskarkonestatue på Vågsplassen i Fosnavåg, om ho kunne tre ned av sokkelen og fortelje oss om livet sitt?»

Dette er ei samling minneforteljingar frå tidsrommet 1860 – 1960. Vi møter ulike kvinneskikkelsar som har vore mottaksapparatet for havets grøde. I forordet til boka fortel Guri Aasen at ho i 2010 hadde samtaler med 32 kvinner og menn i alderen 48 – 104 år. Desse delte raust minnebilda sine med forfattaren. Desse minnebilda er rikt representert i persongalleriet og historiene i boka.

Teksten ber preg av Guris solide forteljarevner – og grip lesaren, får ein til å tenkje seg inn i desse kvinnenes liv.

Boka er også full av foto og illustrasjonar. Dette skulle vere obligatorisk lesnad for alle som bur på, eller har røtene sine frå kysten.

Forfattaren har sjølv utgitt boka – den kan skaffast ved å ta kontakt med Guri Aasen.

Konkurranse!

6.desember:

 Kva heiter tippoldefaren til Birger i boka «Birgers odyssé»?

 

 

 

 

 

 

 

«Monstrenes natur er å overskride grenser og kategorier, å skape ro og uhygge i systemer for så å forsvinne  mørket straks vi prøver å bunte dem fast. Likevel er det altså dette jeg vil gjøre» seier Erling Sandmo, som har skrive boka «Uhyrlig».

Historikar og professor Eling Sandmo fortel om sjømonster som er skildra i kart og litteratur  i tidsrommet 1491 – 1895. Kildene har han funne i Nasjonalbiblioteket, der han er forskar. Dette er stoff det er sus over!

Illustrasjonane er henta frå karta, og er rett og slett eventyrlege.

I dag er monstra enten borte eller gløymd – eller forvandla til velkjend fauna. Vitskapen har funne forklaringar på mangt, mens andre av monstra held fram som frodige element i kategorien røvarhistorier og myter.

Henta frå baksideteksten på boka:

«En gang var sjømonstrene en naturlig del av kart og naturhistoriske beretninger. Folk som dro til havs, kunne møte de mest marerittaktige uhyrer i bølgene. Det mangeøyde havsvinet spredte skrekk rundt Island, monstre med lysende øyne raste i bølgene ved Norskekysten, og utenfor Bergen risikerte man å bli angrepet av sjøormen, som spiste kalver og griser hele. Men monstrene kunne også være nyttige: Havmennesker kunne  sløyes og kokes til tran, hvalens ribbein var reisverk for hus, og en blekksprut kunne fylle opp tønnevis med blekk»

Det er ikkje berre I Homers tid det ble skapt gode historier om det som rørte seg i havet – historene frå vår eigen norskekyst er likeså frodige!

For dei som måtte vere interessert: Kristoffer Schau har ei rekke flotte podcastar, «Rekommandert», med spennande , underhaldande tema – og i ein av podcastane  er Erling Sandmo gjest og fortel om akkurat denne boka.

 

Konkurranse!

5.desember:

I Odysséen møter helten Odyssevs to havuhyre som held til på kvar si side av eit smalt sund. Kva heiter desse uhyra?

 

Bildeboka «En fisk til Luna», utgitt 2014, er dagens bok. Dette er ei poetisk og vakker bildebok av Lisa Aisato, kunstnaren som vi i dei siste åra har sett som både forfattar og illustratør av eigne bøker, og som illustartør saman med andre forfattarar.

Dette er ei bok så full av estetikk og poesi at den må kunne røre alle. Tematikken er velkjent i barnelitteraturen, og også i anna litteratur: einsemd og lengsel, om det å ikkje høyre til, om å vere utanfor – og om håp. Ei av dei finaste bildebøkene eg har lest.

Det er mykje rom for tolking i både bilda og i den enkle teksten, alt etter kven som les ho – og kva alder lesaren har. Hendingane er realistisk skildra, men med surrealistiske element. Boka handlar om at Luna får nattleg besøk av ein månefisk. Ho reiser ut saman med fisken for å hjelpe han til å finne ut kor han høyrer til.

Illustrasjonane fyller sidene – tar med seg lesaren på ei vakker, spennande reise – som i ein draum.

 

Konkurranse!

4. desember:

Kven fekk Nobels litteraturpris i 2018?

Dagens bok er ei lita perle: «Jo fortere jeg går, jo mindre er jeg» av Kjersti Annesdatter Skomsvold. Boka kom i 2009, og er forfattarens debutbok. Her er litt frå forlagets omtale (Oktober):

«Jeg ser ut av vinduet og inn i leiligheten i blokka overfor. Det er rart å tenke på hvor mange mennesker som bor der og lever sine liv og ingen ser inn til meg og Epsilon, og hva skal man da med gjenboere.» 

Mathea Martinsen har ikke hatt mye med andre mennesker å gjøre. Men noe har hun skjønt: De er ikke som henne. Nå, som gammel, rammes hun av en stor sorg, og hun blir redd for å dø før noen vet at hun har levd. Mathea finner fram brudekjolen igjen, baker pikekyss og går ut blant de andre.

Kjersti Annesdatter Skomsvolds debutroman er preget av humoristisk alvor og en usedvanlig språklig oppfinnsomhet.

Skomsvold mottok Tarjei Vesaas Debutantpris 2009 for romanen, som også ble nominert til Bokhandlerprisen og P2-lytternes romanpris samme år, samt kortlistet til International IMPAC Dublin Literary Award 2013.

Dette er ein «feelgood-roman» som rører ved alle kjensler. Boka er trist, rørande, underfundig, sorgmunter, humoristisk, tragisk, finurleg, hjartevarmande…

Om einsemd, tida og livet som gjekk – utan at noko hende.

 

Konkurranse!

3.desember:

Kva heiter Norges mestselgande forfattar?

 

 

Frå då eg var lita, og morfaren min fortalde meg om all verdas myter, er historia om Odyssevs si lange reise heim frå krigen i Troja den historia som har gjort mest inntrykk. Homer, som ein meiner kan ha skrive denne historia, levde ca 700 år f.Kr.

Slik morfar fortalte om Odyssevs si reise, og alt som hende han, er denne historia for meg framleis ei av dei fremste av alle historier.

Til alle tider har forfattarar brukt referansar frå mytologien, desse referansane ligg der som eit felles litterært bakteppe for oss alle, kan hende fordi mytologien tar for seg den heilt grunnleggjande eksistensielle tematikken, som er felles tankegods for oss alle. Det blir sagt at all litteratur er ei reise, i så måte er den forteljinga ein klassikar.

I renessansen var det svært vanleg å hente fram tematikk og historier vi kjenner igjen frå mytologien, noko vi t.d. finn i mykje av i Shakespeare sine skodespel.

Homers «Odysséen» finn vi også igjen i t.d. «Sinbad Sjøfararen» i 1001 natt, i Dantes «Den guddommelige komedie», i James Joyse’s kjente roman «Ulysses».

I nyare tid finn vi fleire Odyssevstolkingar i romanform, t.d. «Penelope er syk» av Ole Robert Sunde og «En Odyssé» av Daniel Mendelsohn. Om vi leitar, finn vi igjen denne historia i utallige former og variasjoner, til og med i Donald-pocket! (Eg kunne heller ikkje sjølv dy meg for å bruke element frå denne historia i bildeboka eg laga saman med Tarjei Rypdal Eide: «Birgers odysse».)

Men den tolkinga som eg stadig vender tilbake til er «Strändernas svall»av den svenske forfattaren Eyvind Johnson.Eg trur ikkje denne boka er oversett til norsk, eg veit heller ikkje kor lett den er å få tak i, men igjen: prøv biblioteket!

Denne boka er eit oppkomme av forteljarglede, full av detaljar og stemningar – både melankolsk, munter og spennande. Boka rører ved det grunnleggjande i det å vere menneske – ei av dei bøkene ein gjer stadig nye oppdagingar om ein les ho fleire gonger.

 

Konkurranse!

2.desember:

Kva heiter den siste romanen til Gert Nygårdshaug?

Du kan svare under fana kontakt / følg her på heimesida til Olla Forlag – eller under forlagets Facebook – eller Instagramsider, og bli med på dagens trekning.

Bildet er frå boka «utandørs i nordvest»

Velkommen til første dagen i julekalenderen! Kvar dag kjem det ein liten omtale av ei av bøkene i bokhylla mi – gode bokopplevingar eg gjerne vil dele.

Ein konkurranse høyrer med – sjå nedst i innlegget!

 

Den første boka ut i denne bok-kalenderen er ei barnebok – sjølv om både forfattaren og eg meiner at boka (og også dei andre bøkene av forfattaren) høver godt for alle aldrar.

«Jim Knapp og Lukas Lokomotivfører»er skriven av den tyske forfattaren Michael Ende(1929 – 1995).

Dette er debutboka til forfattaren (1960) – den første av ei rekke bøker som gjer Michael Ende til ein av dei største eventyrforteljarane i vår tid. Han har fått ei rekke prisar for både denne boka og dei andre bøkene sine, to av dei mest kjente er «Momo, eller kampen om tiden» og «Den uendelige historie». (Begge desse to er filmatiserte).

Frå baksideteksten til «Jim Knapp og Lukas lokomotivfører»:

«På den bitte lille øya Lummerland bor fire innbyggere og et lokomotiv. En dag kommer det en pakke til øya, og i den finner de vesle Jim Knapp. Alt hadde vært vel og bra om ikke Lummerland var et så ualminnelig lite land – og derfor blir det for trangt for fem innbyggere. Jim og Lukas bestemmer seg for å legge ut på en reise over havet – og nå skjer det spennende og merkelige ting…»

Ein sommar for mange år sidan var denne boka opplesingsserie i Barnetimen for dei minste på NRK radio. No avdøde skodespelar Lars Andreas Larssen las. Kombinasjonen av ein genial forfattar med ei altoppslukande historie, formidla av ein dyktig skodespelar, kan skildrast med eitt ord: magisk. Eg gjekk ikkje glipp av ein einaste episode den sommaren – heller ikkje dei rundt meg, som var meir i målgruppa for Barnetimen for dei minste enn eg! J

Boka ser ut til å vere utgått frå forlaget – men takk og pris: vi har biblioteket!

Michel Ende var teaterutdanna og arbeidde både som regissør, filmkritikar og tekstforfattar. Begge foreldra hans var kunstnarar, innanfor den surrealistiske sjangeren, av naziregimet stempla som «degenerert kunst». Denne oppveksten, og  opplevingar under naziregimet prega forfattaren og forfattarskapet hans. Han nytta alle høve til å kritisere alt nazismen sto for. I bøkene hans fins mange spark mot nazismens indoktrinering.

Forfattaren var sjølv ikkje komfortabel med å bli omtalt som barnebokforfattar, han meinte at han skreiv for alle. Bøkene omhandlar kompliserte og alvorlege tema, men skrive på ein forståeleg og likefram måte. Det er mange lag i bøkene hans, ein kan gjere stadig nye oppdagingar i tekstene når ein les bøkene om igjen.

For dei som vil vite meir om Michael Ende og bøkene hans fins det på www.sølvberget.no ein artikkel av Yngve Bergesen Anda (6.april 2017): «Michael Ende og Den uendelige historien. Da den humanistiske surrealismen møtte hockeysveisen».

 

Konkurranse!

 Som lova, her kjem første «boklege spørsmål» i denne daglege kalenderen fram mot jul:

 Kva heiter den norske barnebokforfattaren som fekk Brageprisen i 2017?

 

 

For meg har denne tida fram mot jul alltid hatt noko magisk ved seg.

Då eg var barn, var førebuingane til høgtida særdeles viktig.

Søstera mi og eg måtte ta del i alt arbeid: baking av alle slags kakesortar, sølvtøypuss, støvtørking,  vasking, rulling og stryking av juledukar, skrubbing av veggar, tak og vindauge, matlaging  i stor stil: fårerull, sylteflesk og julemat. Eg hugsar endå såre, støle tomlar etter å ha trykt sandkakedeigen ut i mengder med sandkakeformer. Som så ofte er det luktene som sparkar minnet i gong: lukta av nybona golv og nybaka kveitekaker med smør og sirup, den skarpe lukta av hjortekakksaltet som reiv i nasen, og lukta av nyhogd grantre.

Men dei aller beste minna: samværet, historiene, sangen, musikken…

Som vaksen blei juleførebuingane svært neddempa. Eg er til dømes slett ikkje glad i å bake, så julekakene (som uansett aldri blei oppetne) blei kraftig nedprioritert. Likeeins vasking og skrubbing.

Sidan teaterundervisning har vore mitt daglege arbeid i mange av desse åra, handla jula ofte om store forestillingar like før jul, og dermed lange arbeidsdagar med instruksjon og prøver. Det har alltid vore meiningsfullt å vere med på desse prosjekta: på scenegolvet aular det av spente, glade ungar – ivrige og entusiastiske for å formidle den gode historia med sang, dans, musikk. Alltid den gode opplevinga av å sjå dei utfordre seg sjølve, strekkje seg – oppleve den gode kjensla av samarbeid og fellesskap. Den optimale julestemninga for alle som deltar – og for publikum som opplever. Historiene på scena har alltid med den gode bodskapen: å bry seg om kvarandre, hjelpe kvarandre, og løyse problema i felleskap. Og alltid er det slik: det er orda, sangen, musikken, bilda og dansen som rører ved kjenslene, som gir oss dei gode opplevingane.

Det er nettopp dette siste som er julemagien for meg: dei mange uttrykka som rører kjensler og gjer at eg kjenner fellesskapen, samværet, den gode stemninga  –  det som kallast julestress er dermed eit ukjend fenomen i mi juleverd.

Mykje levande lys (i slikt lys ser ein ikkje så godt om det ligg litt støv rundt omkring), og dei små, enkle tradisjonane. Det blir heller ikkje noko renn i butikkane etter dyre julegåver, huset bugnar ikkje av glitter, stas og julepynt. Gåver blir det, likevel – og i huset er det akkurat så koseleg som vi sjølve gjer det til.  «Less is more» er mitt mantra – det fungerer strålande for meg, vel vitande om at andre likar det på anna vis.

Men julekalenderen vil eg ha med!  Kalenderen, der ein kvar dag spent opnar ei luke, med forventninga om at ein er endå eit steg nærare jula –  ein av dei få tinga som verkeleg høyrer med i denne «less is more»-jula mi. Kalenderen har variert i utsjånad og innhald frå år til år – og er sjeldan full av ting eller snop. Like gjerne er den fylt med påfunn, ablegøyer, gode idéar, gåter og historier. Eller som i år: om gode historier i form av bokopplevingar, og eit juleeventyr – på nett.

På www.olla.no vil eg kvar dag i desember legge ut ein to-delt kalender:

Dagens luke vil vere eit vinterfoto frå boka utandørs i nordvest.Teksten vil handle om opplevinga av den gode boka, subjektive opplevingar eg gjerne vil dele. Boka som har dette vesle ekstra, i alle fall for meg då eg las ho – dette som rører tankane og kjenslene. Eg vil prøve å seie kvifor eg har likt akkurat den boka, likevel utan dei store analysene. Bøkene eg finn fram vil vere for barn, ungdom eller vaksne – gamle som nye, norske like gjerne som frå andre land.

Ein liten konkurranse må til: kvar dag dukkar det opp eit spørsmål om litteratur. Det kan svarast som kommentar på www.olla.no, eller også på Olla Forlag sine sider på Facebook og Instagram, for den som ønskjer det. Eg samlar opp dei som har svart rett på ei liste, og trekkjer kvar dag ein vinnar. Dagens vinnar får ein bitteliten premie. 24.desember blir alle som har svart rett på spørsmåla i konkurransen med i trekninga om ei sjølvvalgt bok frå Olla Forlag.

 

Olla Forlag slår også til med eit juletilbod:

Amulettmysteriet kostar i desember: kr 180,-

Det gamle slottet: kr 200,-

Kjøper ein begge, blir prisen til saman kr 350,-

 

 

Den andre delen av julekalenderen vil vere ei julehistorie for barn. Vi blir med Sivert og Jenny på eit spennande eventyr då dei skal feire jula på ei lita hytte på fjellet. Kan hende det kan bli ei god, lita høgtlesingsstund for både store og små saman?

 

Vel møtt om nokre dagar!

 

 

 

 

 

Bildet «Birgers hval» av Tarjei Rypdal Eide er til salgs i eit begrensa opplag. Bildet er frå bildeboka Birgers odyssé av Olla Rypdal og Tarjei Rypdal Eide.

Pris kr 3500,-

Størrelsen er 80 x 120 cm.

Ønskjer du å kjøpe bildet er det berre å ta kontakt!

 

Med tanke på at bøker må vere julegåver av beste sort, stiller eg opp på julemesser, med bøker sirleg oppstilt, på rekke og rad.

I dag ville eg prøve å gjere litt meir ut av standen, og rigga til ei lita utstilling saman med bøkene.

Tarjei, som har laga illustrasjonane til boka Birgers odyssé, har forstørra opp bildet «Birgers hval» til 80 cm x 120 cm.  (Bildet er til salgs for kr 3500,-)

Den mektige kvalen ruva godt over bordet med bøker, nokre skvatt til av synet, andre kunne fortelje meg mangt og mykje om kvalar og livet i havet.

I tillegg stilte eg ut nokre av rekvisittane eg viser når eg formidlar historia om Birgers odyssé scenisk: tippoldefar Oles gamle, slitte skinnjakke, brev han sendte heim til familien då han var på kvalfangst i Sørishavet, brillene hans, pipa, kvaltenner, smykke og knivskaft han laga av kvaltenner, bilde av båten han arbeidde på…

Slike gamle ting har eg ofte med når eg reiser på turné med Kultursekken for å arbeide med tekst og historieskaping saman med elevane. Desse gamle gjenstandane, lada med «levd liv» verkar som ein katalysator på fantasien: elevane undrar seg, assosierer, tenkjer seg inn i livet til personar som ikkje lenger fins blant oss – og får inspirasjon til  oppbygging av plot, skildringar av personar og hendingar.

Akkurat slik fungerte denne vesle utstillinga i dag også. Folk studerte gjenstandane, henta fram sine eigne minne, fortalte historier, både sjølopplevde, og historier dei ble fortalt som barn –  frå besteforeldra og oldeforeldra si tid.

Det blei mange fine samtaler og historier gjennom dagen – ein ekstra bonus i tillegg til boksalget!

 

 

 

Jula nærmar seg. Vi har allereie no merka at jaget etter julegåvene er i gang. Konsumet vårt når rekordhøgde kvart år før jul. Det er ikkje lett å halde hovudet kaldt og hjartet varmt i denne tida. Vi vil gjerne glede våre næraste med ei gåve dei vil bry seg om – ikkje noko som blir kasta etter ei kort stund. Men kva med forbruket? Kva med miljøet?

Det kan verke som ei motseiing til dette å marknadsføre eigne produkt. Likevel gjer eg det, i visse om at innhaldet i bøkene fører med seg noko mottakaren vil ha glede og nytte av – ja, kan hende boka kan vere ein skatt for livet – slik eg sjølv har opplevd det med bøker, heilt frå barndommen fram til no. Bøker kan flytte grenser i den enkelte lesars sinn.

 

Den som får ei bok får mange tilleggsgåver:

* fantasien og forestillingsevnen blir stimulert

 * ein utvidar språk og ordforråd

 * ein utviklar nye tankestrukturar og omgrep til å forstå verda med

 * evnen til å setje seg i andres stad blir styrka, ein utviklar empati

 * ein lærer om seg sjølv gjennom dei en les om

 * en lærer å sjå at ei sak kan ha fleire sider

 * ein utvidar kunnskapsnivået

 * ein får gode opplevingar, draumar, kraft, inspirasjon, og håp

 

I dagane framover vil eg slå eit slag for bøkene på Olla Forlag som er for barn og ungdom. Første bok ut er bildeboka Birgers odyssé, skriven av Olla Rypdal og illustrert av Tarjei Rypdal Eide.

Dette er ei bok å fordjupe seg i, med fleire lag:

Illustrasjonane utfordar og gir rom for fantasien, evnen til å dikte vidare og skape eigne bilder. På samme tid som bilda utfyller og supplerer teksten, opnar bilda for eit eige tankeunivers.

Gjennom Birger får vi tre historier i ei: historia om Birger, alt han lurer på og interesserar seg for, historia vi opplever gjennom Birgers fantasi.

Den andre historia er skildringa av nær fortid gjennom tippoldefar Oles liv som kvalfangar i Antarktis.

Den tredje historia handlar om menneska og jordkloden i eit større perspektiv: glede over, og respekt for naturen. Vi er med på Birgers tankar, boka gir ikkje svara, men opnar for at lesaren kan tenke sjølv.

Alle desse tre dimensjonane smeltar saman i ei konkret spenningshistorie om Birgers store reise og opplevingane hans.

Dette er ei bok det kan lesast høgt frå, ei bok ein kan undre seg over, gjerne barn og vaksne saman – ei bok som opnar for fantasien. Den passar for alle som likar ei god historie, og treff særleg aldersgruppa 5-9 år.

Sagt om Birgers odyssé:

«Spennande lesing, med retning både bakover i historia, og inn i framtida. Respekt for jorda, naturen og fantasien gjennomsyrer boka i tekst og bilder.»

 «Ei bok å fordjupe seg i. Rører ved mange interessante tema. Kan lesast om og om igjen.»

« Dette var en spennende reise i ord og bilder! Anbefaler både små og store å bli med på Birgers odyssé!»

 «En bok hvor fakta og fantasi smelter sammen til en fin fortelling. Historien treffer nok målgruppen, men sammen med illustrasjonene som gir fantasien fritt spillerom, appellerer den også til “barn”  alle aldre.»

 

 

Boka kan kjøpast her på www.olla.no, Boldbooks.no, dei fleste andre nettbokhandlarar – og på to lokale bokhandlarar: Notabene Vestnes og Bok & Papir Brattvåg.

 

 

 

Å skrive bøker er ein draum for mange av oss. Det er også mange vegar fram mot realisering av den draumen. Min veg blei å starte eige forlag. Intensjonen er å ha full kontroll over produksjon av eigne bøker, sjølvsagt ta støyten om det skulle gå riktig gale – men også ha gleda over å gjennomføre prosjekt – og nå ut til lesarar.

Heldigvis fins det både hjelp og støtte der ute: både dei nære samarbeidspartnarane, men også nettplattforma Boldbooks.no, som tilbyr kvalitetssikra forfattartenester, og forumet for indieforfattarar, der ein kan stille dei underlegaste spørsmål, men likevel få svar av dei som er med, og som gladeleg deler erfaringar og gir tips og råd. Det kjennes bra å vere med i ein slik flokk, som stadig ser ut til å bli større. Ein slik samla gjeng med indieforfattarar bør vere eit alternativ til, og ei utfordring for den etablerte forlagsbransjen. Det er kjekt å vere med på endringar! Det skjer mykje i den litterære «underskogen».

Dette første året har vore spennande. Det har handla om mykje arbeid,  omfattande forsking i ukjend terreng, og ei bratt læringskurve. Etter eitt år er seks bøker gitt ut på forlaget. To er mine eigne, to er i samarbeid med andre (Audbjørg Gjerde Lippert og Tarjei Rypdal Eide) – og to har Audbjørg Gjerde Lippert skrive.

Alle desse bøkene er sjølvsagt ikkje skrivne dette året. Å skrive bøker handlar om krevjande prosessar og lange tidsperspektiv. Men bøkene, som var i ulike fasar framdriftsmessig, har alle blitt fullført dette året.

Korleis framtida blir, er ikkje godt å vite. Håpet er at det skal vere råd å gi ut også dei andre bokprosjekta som ligg der og lengtar etter å komme ut i verda.

For at det skal gå, må bøker  bli kjøpt – kanskje den største utfordringa når ein er liten, og manglar økonomiske musklar til marknadsføring. (Det er grenser for kor mange bøker vener og familie kan kjøpe!) Det er eit stort poeng å gjere bøkene kjent – og formidle respons frå dei som har lese bøkene!

Her er et lite knippe av kommentarar som har tikka inn til oss, både i avisomtaler,  på mail, i Facebook- og Instagrammeldingar, osb – etterkvart som folk har lese bøkene. Vi er audmjuke og takknemlege, og gler oss over kvart eit ord. Vi håper endå fleire blir nysgjerrige på bøkene, og vil lese dei!

 

AMULETTMYSTERIET:

«Deter svært gledeleg å kunne presentere ei drivande god barne-/ungdomsbok skriven av ein lokal forfattar. Amulettmysteriet inneheld både ei god krimhistorie, godt språk (nynorsk) og lærdom. …..

….Olla Rypdal er opphavleg frå Vestnes, men no busett i Brattvåg. Dette er hennar første bok, utgitt på eige forlag. Framsideillustrasjonen er ved Tarjei Rypdal Eide. Vi håpar på meir, spennande litteratur frå denne fronten.» (Vigdis Ødegård, Vestnes folebibliotek)

 «Min sønn på 10 år er en lesehest. Og det betyr at han- i følge han selv- har lest det meste av det som er kult…Han liker best spenningsbøker. Boken din er i følge han “DET BESTE HAN HAR LEST EVER !” Og det store spørsmålet er: Kommer det en oppfølger?? “Mamma, du må si til Olla at hun MÅ skrive flere bøker!! 🙂 “»

 «Anbefales! Veldig spennende! Min 10 åring er helfrelst!»

 «Din bog er super spændende og en rigtig god fortælling selv om jeg er 64 år, tak for det.»

 

 ISFJELLFAMILIEN:

 Har lest boka di, Audbjørg. Den kan du være stolt av.

Kristina, snart 10 år, fekk “Isfjellfamilien” til jul og forkynte med strålande augo at boka var kjempebra!

Tusen takk for en fantastisk flott bok Audbjørg Gjerde Lippert. Denne liker jeg og barna mine veldig godt? Omslaget og bildene i boka er bare helt nydelige? Anbefales!

 Tusen takk for nydelig og levende bok, Audbjørg, og så nydelige illustrasjoner som viser frem teksten.

 Dette er nok bare begynnelsen. Få den flotte boka ut til folket!

 

 BIRGERS ODYSSÉ

 Spennande lesing, med retning både bakover i historia, og inn i framtida. Respekt for jorda, naturen og fantasien gjennomsyrer boka i tekst og bilder.

Dette var en spennende reise i ord og bilder! Anbefaler både små og store å bli med på Birgers odyssé!

En bok hvor fakta og fantasi smelter sammen til en fin fortelling. Historien treffer nok målgruppen, men sammen med illustrasjonene som gir fantasien fritt spillerom, appellerer den også til “barn”  alle aldre.

Original, allsidig, variert og spennende bok. Åpne og spennende illustrasjoner som setter fantasien i sving.

De ekstraordinære illustrasjonene til Tarjei Rypdal Eide setter fantasien i gang hos store og små. Kombinert med en spennende historie er dette en bok som kan leses om igjen og om igjen, samtidig som man stadig oppdager nye detaljer.

 

DET GAMLE SLOTTET:

 «…..Kunsttjuveriet på slottet er det første av fleire mysterier Anna og den nye venninna hennar kjem borti, og, uredde som dei er, etterforskar dei gjerne litt på eiga hand. Parallelt med dette får vi glimt frå historia til dei som budde i og rundt slottet under den franske revolusjonen. Og på underfundig vis vert dei to historiene fletta saman: Skjebnen til Béatrice Grimaldi og den mystiske papirlappen som skjuler seg i murveggen hos Namira. Dette er nok ein gong drivande god krim frå Olla Rypdal. Målgruppa er ungdom, som i tillegg til ei spennande historie, også får eit viktig innblikk i fransk historie. Slottet Grimaldi finns faktisk, men familiemedlemmene i boka er fri fantasi.» (Vigdis Ødegård, Vestnes folkebibliotek)

 “Amulettmysteriet” var spennende, men “Det gamle slottet” enda mer spennende! Passer for alle folk I alle aldre. Gleder meg til neste bok I serien!

Kjempespennende og god å lese! Har lyst å bli venn med Anna og Kaspar.

 

 KOMMER FØR LUNSJ:

 Dette er ei bok alle skulle ha lese. Eg lærte mykje nytt, fekk tankar eg aldri før hadde tenkt. Anbefalar boka til alle. Vil lese ho opp igjen sjølv.

 Har endeleg fått lese ut boka di, Audbjørg. Eg tykkjer du skriv veldig godt og beundrar din måte å uttrykke deg på i eit så vanskeleg tema! Kjempebra.

 Et viktig tema som berører mange. Handler om erfaringer som kan hjelpe mange når livet plutselig blir snudd opp ned ved tap av den en er glad i.

 Dette er en av de djupeste, fineste og ærligste bøkene jeg har lest om sorg, Audbjørg.

Tror alle som har opplevd en eller annen form for sorg, vil kjenne seg igjen.

Sorgen har ulike uttrykk, men det er mye som er felles.

Takk for at du skreiv boka, den vil bety mye for mange, være til god hjelp.

Kanskje noen vil få trøst i at så “rar” er sorgen faktisk,

det er faktisk ikke bare jeg som har slike “rare” opplevelser, tanker og følelser….»

 

 UTANDØRS I NORDVEST:

 For ei PRAKTBOK!  Denne er verkeleg noko å samle på, eit vakkert overflødigheitshorn av ei bok! Hjarteleg til lukke med utgivinga!

 Nydelige, stemningsfulle bilder – tekster som supplerer og gir interessante innfallsvinkler. Ren nytelse!

Boken skapte umiddelbar gjenkjennelse av steder jeg er glad i. Bildene, tekstene og folkene man blir introdusert for, gjør at man også vil oppleve steder man ikke kjenner fra før.

Boka har greid å fange selve essensen av Vestlandet gjennom interessante og reflekterte portrett av mennesker, natur og vær.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

For ei helg dette har vore!

 

Gjennom bok, teater, formidling og diskusjon over to intense dagar, kjenner eg ei stor glede og takksemd over å kunne vere med på dette: fokus på forteljinga, delt frå hjarte til hjarte mellom formidlarar og deltakarar.

Tusen takk til alle de som kom og var saman med oss på desse arrangementa!

Fredag var det lansering av boka utandørs i nordvest. Det var ei god oppleving å få vise fram boka vår, dele litt frå prosessen med boka med eit interessert publikum – og ikkje minst med den gode stemninga gitarist og komponist Trond Salthammer var med på å lage med gitartonane sine.

Eg er rørt og glad over alle dei goda orda vi fekk om boka vår. Håpet er at de som les boka vil kjenne like stor glede over ho som vi som har arbeidd med boka i bortimot to år.

Tusen takk også til de som var med på formidlinga av Birgers odyssé og bokkaféen!

Marit Ellen Lund Salthammer framførte eit av Helga Misund sine dikt, tonesatt av Marit Ellen, Audbjørg Gjerde Lippert las frå boka si Kommer før lunsj, Vigdis Ødegård frå Vestnes folkebibliotek fortalte om det nye biblioteket som skal byggast. Vigdis var også med i eit diskusjonspanel saman med Elsa Rypdal og Falk Daniel Låmar Øveraas. Tema for diskusjonen var ”Treng vi framleis boka?” Spennande å høyre alle dei reflekterte tankane paneldeltakarane hadde rundt bok og formidling, og korleis dei såg på bokas framtid. Slike diskusjonar rundt tema freistar til gjentaking!

Vi merkar allereie stor etterspurnad etter boka utandørs i nordvest – og mange spør kor den er å få tak i. Den kan kjøpast på www.olla.no, i tillegg på dei fleste andre nettbokhandlarar – og på boldbooks.no.

Den kan også kjøpast på Notabene, Vestnes og på Bok & Papir i Brattvåg.

I tillegg vil Olla Forlag vere å finne på fleire messer framover:

Vatne, 3/11

Tomrefjord, 10/11

Brattvåg, 17/11

Finnøy Havstuer, 2/12

 

Bilda under er tatt av Liv Anne Øveraas, Olla Rypdal og Elsa Rypdal

 

CF09A41D-DC04-49A5-8A17-31E64E3E03B2

Fredag 26.oktober er de velkommen til lansering på Myra Kulturbygg, Vestnes kl. 18.00 (Sjå eige arrangement)

Dei som har førehandsbestilt får snart boka levert eller tilsendt. Andre kan kjøpe boka her på olla.no

Boka blir også snart å finne på andre  nettbokhandlarar, bokhandlarar og fleire messer før jul. Meir info seinare!

Det er endring i bokbransjen. Nokre få store aktørar står for den største prosenten av bøker som kjem ut på bokmarknaden kvart år. Men innimellom dette veks det fram en flora av indieforfattarar og indieforlag. Slike små aktørar er sjølvsagt ikkje like synlege i mediebildet og i butikkane som dei store aktørane. Dei økonomiske musklane til småforlaga kan ikkje måle seg med marknadsføringsapparatet dei store forlaga kan vere ein del av.

Men bøkene kan vere like gode i kvalitet, like hjarteleg fortalt til lesaren.

No har tre små aktørar slått seg saman om å presentere / formidle kvar vår bok på ein felles arena / evenement. Målet er å ha det klart i februar 2019. Når og kor det blir, kjem vi tilbake til.

Lin-Marita Sandvik, Elin Helland Johansen  og Olla Rypdal med forlaga Sandvikbok, Knasteriet og Olla har tatt utgangspunkt i det vi har felles: vi har alle gitt ut bildebok på nynorsk.

No lagar vi ein felles presentasjon / formidling av bøkene våre.

Første forfattar-/forlagstreff var i går – vi gler oss til vidare samarbeid og ønskjer også andre indieforfattarar velkomne til å bli med på laget!

 

I dag har Sunnmørsposten reportasje om boka vår! Som vi gler oss til lanseringa fredag 26.oktober

kl 18.00 på Myra Kulturbygg! Velkommen!

 

Takk til Bygdebladet som skriv om oss! Håper mange finn vegen til Myra Kulturbygg 26. og 27.oktober!

Lesekoden var knekt! Eg var særdeles stolt då eg same året fekk dei to aller første, heilt eigne bøkene i julegåve!

Det var nok morfaren min som hadde plukka dei ut, etter å ha snakka med dei som hadde greie på litteratur som høvde seg for barn – og leita dei fram i bokhandelen. Det var også morfar som hadde æra for at eg hadde lært å lese – vi hadde mykje tid saman, morfar og eg, og mesteparten av den tida handla om å fortelje historier – og altså å knekke lesekoden.

Som eg gledde meg til å sjølv kunne lese slike fantastiske historier som morfar kunne!

Den eine boka var Alf Prøysens Kjerringa som ble så lita som ei teskje. Med fare for å fornærme nokon på det grovaste: heile boka vart ei pest og plage. Lita skrift, merkeleg språk (i alle fall for ein liten romsdaling) – og dørgande kjedeleg.

Eg sleit meg gjennom. Endå hadde eg litt pågangsmot igjen til den neste boka: Kari, heitte ho. Forfattaren har eg visst gløymd kva heitte. Her var skrifta større – så alt starta bra. Men så blei det verre. Slik eg hugsar det, var dette eit stykke kvardagsrealisme, sikkert både oppbyggande og lærerikt – men altså: dørgande kjedeleg, den også.

Eg angra bittert heile lesekodeprosjektet. Kva var vitsen i å lære seg å lese når dette var det ein måtte slite seg igjennom? Var det slik livet som lesar skulle bli?

Morfar vart nok temmeleg skuffa over mismotet mitt, men ikkje så skuffa som eg. Heldigvis skjøna han kva det handla om. Han visste vel kva slags historier eg likte, det var han sjølv som hadde fortalt dei:  friske detaljar frå indianarlivet på prærien, opplevingar frå kvalfangarlivet, bjørnejegarane på Halåsen – og også dei store klassikarane: Odyssevs, Ibsens Terje Vigen, og all verdas mytologi. Han skulle vite betre enn å komme med kvardagsrealisme og teskjekjerringar.

Morfar tok tak i problemet. Han skaffa meg H.Rider Haggards Kong Salomon-minone!

Etterkvart som den unge lesaren vart meir og meir oppslukt, køyrde han på med meir spenningsstoff i ”lesekverna”: Coopers Veghittaren,  Kaptein Grants barn av Jules Verne – og alt han elles kunne finne av same forfattaren: Reisen til jordens indre, En verdensomseiling under havet, Den hemmelighetsfulle øya. Om det var noko eg ikkje forsto, var morfar der og forklarte.

Lesegleda var berga!

Som ein forstår er dette særdeles mange år sidan – litteraturtilfanget i dag kan ikkje samanliknast med det som fantes då. Tru heller ikkje at Kong Salomon-minone er ei bok eg vil anbefale. Ho var utgitt i 1949 og må lesast med historiske briller, utifrå den tida ho var skriven i. Menneskesynet som gjennomsyrer ho må sjåast i lys av kolonialismens ideal. Men boka gjorde susen for meg, spennande som ho var. Eg var særs nøgd med morfars innsats. Det hende det var så skummelt at eg knapt turte bla om i boka.

I ettertid har eg sjølvsagt lært å sette pris på både Prøysen og Teskjekjerringa – alt til si tid!

Oppfordringa mi er å gjere ein innsats for barns leseglede. Det kostar så lite å setje seg inn i kva som fins av litteratur – og som fengar nettopp det barnet du vil glede. Ikkje gå i den fella at du berre ”gulpar” opp med det du sjølv las som barn, eller dei same seriane som ruslar og går, generasjon etter generasjon. Sjå på alt som fins, gjer eigne vurderingar og plukk på øvste hylle! Barn fortener den innsatsen. Heldige barn som kan dukke ned  i bøkenes skattekiste!

 

 

 

 

 

Velkommen til bokdag på Myra Kulturbygg, Vestnes, laurdag 27. oktober!

 Arrangør: Olla Forlag i samarbeid med Vestnes kulturskule og Vestnes folkebibliotek

 

Kl. 12.00  Scenisk formidling av bildeboka «Birgers odyssé»av Olla Rypdal og Tarjei Rypdal Eide

Formidlar: Olla Rypdal

 

Passar for barn frå alderen 4 år og oppover – og alle som liker ei

god historie!

Gratis inngang

 

 

Kl.15.00  Bokkafé

Sal av nysteikte vaflar, saft og kaffi (vipps og kontant)

 

                    Program:

* Dikt av Helma Misund, musikken komponert og framført av Marit Ellen Lund

Salthammer

* Audbjørg Gjerde Lippert les utdrag frå boka si: «Kommer før lunsj».

* Diskusjonspanel: Vigdis Ødegård, Falk Daniel Låmar Øveraas og Elsa Rypdal

utvekslar synspunkt: «Treng vi framleis boka?» etter ei kort innleiing

av Olla Rypdal.

* Bok-quiz!

 

Biblioteket viser ei utstilling med titlar av forfattarar med tilknyting til

Vestnes.

Sal av bøker frå Olla Forlag

 

 

 

 

Velkommen til lansering av «utandørs i nordvest» av Olla Rypdal og Audbjørg Gjerde Lippert!

I samarbeid med Vestnes folkebibliotek

Stad: Myra kulturbygg

Tid: fredag 26. oktober kl.18.00

Denne kvelden har vi sett fram til lenge! Etter ein lang prosess med turar, hyggelege møte, mengder av foto gjennom eit heilt år – redigering og skriving eit halvt år til, er vi i mål og kan endeleg presentere utandørs inordvest!

Smakebitar frå boka, både for auge, øyre og gane

Musikalsk innslag ved Trond Salthammer

Boksal og signering

 

 

 

 

Det er så hyggelig med fin omtale! Her er BOKTIPSET fra Vestnes folkebibliotek / Vigdis Ødegård i Vestnesavisa:

 

I dag «reiser» dei ferdige pdf-filene til trykkeriet! Vår dyktige ombrekkar Tarjei Rypdal Eide har gjort dei siste finjusteringane, Audbjørg og Olla har finkjemma sidene ein siste gong for eventuelle skrivefeil, ord og vendinger med muleg endringspotensiale.

Det er alltid nervepirrande å sende frå seg arbeidet sitt – no er det nemleg ingen veg tilbake – når filene er i trykken er det berre å vente….

Dette prosjektet med utandørs i nordvest har vore som eit eventyr heile vegen. Fantastiske turar, spennande møte, god mat, mykje latter og gode opplevingar  – som no altså endar opp i boks form.

Som vi gler oss til å vise fram det endelege, ferdige resultatet 26.oktober!

 

Når eg endeleg har boka i handa, fersk frå trykken, kjennes det umiddelbart som ei stor lette – og bra å vere i mål. Det er godt å bla det konkrete resultatet etter timar, dagar, veker, månader – ja, år med arbeid.

Men så melder angsten seg. Tenk om eg har bomma totalt? Tenk om ingen liker det eg har skrive? Tenk om det berre er å hive heile opplaget på bålet? Kanskje eg har rota meg heilt bort denne gongen?

Då gjer det så inderleg godt i den urolege sjela når nokon faktisk har lese boka – likte det dei las – og fortel det vidare! I dagens avis (Vestnesavisa) sto det omtale av Det gamle slottet, skriven av Vigdis Ødegård – og dermed kjenner eg håpet om at fleire vil kunne glede seg over boka! Kan hende ho til og med finn vegen under nokre juletre i år!

Og Anna og Kaspar – ja dei er allereie godt i gang med å løyse neste mysterium….

 

 

Boldbooks.no er ei webplattform som tilbyr kvalitetstenester til forfattarar som vil gje ut bok utan å gå innom eit etablert forlag. Nyleg gjennomførte dei ei undersøking blant forfattarar som nyttar tenester frå Boldbooks. Eit av spørsmåla var: «Hvorfor er du interessert i å gi ut bok selv?»

Kanskje det første ein tenkjer om ein slik motivasjon, er at ein har fått avslag frå dei etablerte, større forlaga – og derfor må gje ut boka sjølv?

Undersøkinga viser interessante resultat: for 65% av dei spurde, er det å få behalde retten til  eige verk hovudgrunn til å gje ut bok sjølv.

Mange har sikkert fått med seg at kjende forfattarar har prøvd å kjøpe tilbake retten til bøkene sine frå forlaget dei  har tilhøyrt, då dei braut ut og ville starte eige forlag – utan å lykkast.

52% av forfattarane meiner det å ha betre kontroll på prosessen er hovudgrunn til å gje ut sjølv, vidare er andre grunnar at det er ein lærerik prosess, potensielt meir profitabelt, raskare, osb.  Det å ha fått avslag frå etablert forlag kjem langt ned på lista.

Det ligg i tida å gå «indie». Dei etablerte forlaga satsar sjølvsagt stort på bestselgjande forfattarar. Sjølv om det dei tener inn på desse også blir brukt til å lansere nye, ukjende forfattarar, blir desse lett usynlege i den store massen. Det er også mange ledd i prosessen som skal ha forteneste, berre ca 12-15% går til forfattaren. Forlagsbransjen er i endring, det er fleire måtar boka kan nå ut til lesarane på enn via den tradisjonelle måten gjennom dei store forlaga.

For eigen del var dette å gje ut bok no omsider øvst på «to do»-lista mi. Historier har eg alltid fortalt, mest  innanfor teateret. Nokre historier høver best å bli fortalt munnleg, andre vist som teater eller film, som dans, bilde, musikk – og andre: som bok. Eg finn det naturleg å leite opp det mediet som høver best til den historia du vil dele med andre.

Om ein er indieforfattar må ein uansett kjøpe seg dei tenestene som trengs for å ivareta kvaliteten på boka si. Her er Boldbooks ein nyttig tenesteleverandør. I tillegg er eg så heldig at eg har  gode samarbeidspartnarar.

Det er svært tilfredsstillande å ha kontroll på alle ledd i prosessen fram mot ferdig bok. Og svært arbeidskrevjande. Mykje skal lærast, men det er spennande!

Ikkje minst det å marknadsføre bøkene sine – eit eige fag i seg sjølv, der eg endå har uendeleg mykje å lære!

For meg handlar det også om balansegangen mellom å gå for dei ville idéane, men forsøksvis forankre dei i gjennomførlege prosjekt!

Så var dei to nye bøkene i hus: «Kommer før lunsj» av Audbjørg Gjerde Lippert, og «Det gamle slottet» av Olla Rypdal, bok nr 2 i serien om Anna og Kaspar.

Denne gongen prøver vi oss på eit arrangement på Facebook som lansering av bøkene. Tirsdag 11.september, mellom kl. 20.00 og 22.00 vil Audbjørg og eg vere på plass og svare på spørsmål. Det blir ein liten konkurranse – med «giveaway»: vinnaren kan velge ei av de to bøkene vi lanserer. Dette har vi ikkje prøvd før, så det blir spennande!

Vi har også eigen lanseringspris på desse to bøkene fram til midnatt denne dagen.

Gå inn på arrangementet Boklansering Olla Forlag, på Facebook på dette tidspunktet og bli med oss på lanseringa!

Bøkene kan kjøpast her på www.olla.no, Notabene Vestnes og Bok & Papir i Brattvågen. Ellers på dei fleste nettbokhandlane og på www.boldbooks.no

De finn oss også på fleire messer her i distriktet: Skodje 15/9, Vatne 3/11, Tomrefjord 10/11 og Finnøy Havstuer 2/12.