Publisert på

Ro ned i førjulsjaget – ta imot magien frå forteljingane – vi treng dei!

På seinsommaren hadde eg den optimale julestemninga, i ein intens innspurt for å gjere ferdig boka «Tippoldefar Jakobs julekort». Ein er i ei eiga boble i slike prosessar, fokuset er fullt og heilt på historia ein er midt oppi. Sjølv om vêret var godt og varmt – om summande, kraslande kryp i den grøne graset, blått, bølgjande hav og skvaldrande småfuglar slost om merksemda mi, var eg i julemodus. Illustratør Tarjei og eg jobba for fullt med å få alle bitar på plass. Då boka var ferdig og det reint tekniske, som t.d. ombrekking og trykking sto igjen, var i grunnen eg ferdig med jula for i år, på full fart inn i nye prosjekt.

Heldigvis tok eg feil der, for «Tippoldefar Jakobs julekort» ville tydelegvis leve sitt eige liv – og no i førjulstida har både eg og tippoldefar fått svinga oss så det monnar!

Både dei store og dei små lokalavisene har skrive om boka, eg har vore på NRK radio og fortalt om boka, det har vore signeringsrundar og opplesing. Bokhandlarar frå fjern og nær har meldt si interesse, og boka har blitt borte frå kassene fortare enn Print On Demand-ordninga har klart å forsyne meg med nye eksemplar. Det er gledeleg for ein indieforfattar, som elles lett blir usynleg mellom alle dei store bokaktørane.

Sidan eg fortel historier på fleire vis, er eg så heldig at eg av og til får vere med å lage teaterforestillingar saman med unge aktørar. Då måtte sjølvsagt årets juleforestilling hente nokre idéar frå Sivert og Jennys juleeventyr med dei gamle julekorta. Attpåtil blir det den siste veka før jul ein turné til skular, bibliotek og barnehagar for å formidle frå boka. Det er verkeleg ikkje noko å seie på julestemninga!

Eg har nokre få eksemplar igjen, så om nokon ønskjer seg boka før jul er det best å vere snar, for no rekk eg ikkje å tinge trykking av fleire i tide til jul.

Om du ikkje allereie har skaffa alle julegåvene, kan du ta ein titt på dei andre bøkene frå Olla Forlag – her er noko som kan passe dei fleste, og eg skal gjere mitt beste for å levere dei i tide.

På bildet ser de åtte av dei ni bøkene som har komme på Olla Forlag sidan oppstarten hausten 2017. Den niande boka er ikkje med på bildet: Audbjørg Gjerde Lipperts engelske versjon av «Isfjellfamilien»  «The Iceberg family». De finn boka på t.d. på Amazon, eller ved å ta kontakt med Olla Forlag.

Gode, dyktige personar å samarbeide med er gull verd når ein skal realisere draumar – eg er glad og stolt over å ha Tarjei og Audbjørg med på laget.

Til våren kan vi gle oss til romanen «Zapping» av Audbjørg Gjerde Lippert, og engelskversjonen av «Birgers odyssé», omsett av Lise Rønnestad.

Eg ønskjer dykk alle ei fin, stemningsfull førjulstid! Dei gode stundene skaper du sjølv, åleine eller saman med andre – og ei god forteljing høver alltid. Dei magiske stundene der forteljinga tar oss med til ein annan stad, ei anna tid, andre folk og vesen sine tankar og opplevingar kan kanskje også fortelje oss noko om oss sjølve i denne store, travle verda vi surrar rundt i.

Helsing Olla

 

Publisert på

Julebakst

Det er nokre år sidan eg var ei lita juleglad jente som ivrig deltok i alle slags førebuingar til julehøgtida. Det var ikkje reint lite som skulle gjerast den gongen, skulle det vere rett. Og heime hos oss skulle alt vere på plass: vasking av veggar og tak, skrubbing av teppe og møblar. Boning av golv og trapper. Polering av bordflater og sølvpuss. Rull og sylte, sirupssteik i lake – og småkaker. Uendelege mengder med småkaker. Store deiger skulle eltast, knas og formast. Eg syns eg kan kjenne dei støle tommelmusklane, berre ved tanken.

Det blei kanskje i meste laget, den gongen. Juleglad er eg enno, men eg har slett ikkje nokon utprega iver på å kaste meg uti bakinga kvar gong jula nærmar seg, no lenger. Det står heller ikkje så bra til med sjølve bakekompetansen, skal eg vere ærleg. Eg veit ikkje heilt kva det kjem av, eg er då glad i å ete kaker. Eg kan også lese og forstå ei oppskrift, men det handlar kanskje om å ha tålmod til å følgje oppskrifta. Eg syns det er greit med ein dæsj av ditt og ein dæsj av datt, etter korleis eg føler for det. Det går ikkje så bra, sjøvsagt. Dessutan skal det ein viss finmotorikk til for å utforme alle desse godsakene. Det har eg absolutt ikkje tålmod til. Ein gong eg i tankeløyse og julestemning skulle gje meg i kast med berlinerkransar, enda det med at eg pressa dei deformerte, klissete små kransane inn i kvitløkspressa og klemde ut små haugar med noko som likna pasta, trollhår – eller helst tarmar, kanskje. «Det smakar litt kjent, men…» var kommentaren eg fekk.

Men eg er ikkje den som gir meg. Peparkaker og vestlandske kakemenn høyrer med. Og sjølvsagt peparkakehus! Eg er ikkje heilt sikker på om eg kan kalle prosjekta vellykka, men innsatsen er det ikkje noko å seie på. Frikk og Kaspar, mine elskelege prikkegutar, heiar alltid på meg frå sidelinja. Dei trur vel dei skal få vere med i ei bok til slutt.

Ha ei riktig god førjulstid – med eller utan julebakst!

«Då var vi i gang igjen. Er redd det har blitt reine tradisjonen.»

«Men bra at ho har gått ned litt på krava frå tidlegare. Skulle ikkje bli slott, funkisvilla eller kongerike i år, men noko meir funksjonelt, sa ho.»

«Bu-bil, ja. Ho sa vi skulle få bli med på forfattarturné!»

«Ja, det kunne vore kjekt, det. Matmor likar det litt ‘friskt’ i vêret, men kan hende ho har gløymt korleis vêret er i desember, når ein ser på vindauga, meiner eg…?

«Men noko tyder på at vi slepp fartsbot, ho vil nok klare å halde fartsgrensene med denne!»

«Ja, bror, vi kan sjå noko positivt med det meste!»

«Og det viktigaste er på plass: matmors bokstablar og kjøtbein til oss. Vi skal nok klare oss!»

 

«Så det var derfor ho kalla oss ‘krona på verket’!»

«Det er kanskje bra ho har gått vekk frå arkitekturprosjekta frå i fjor og i forfjor – når ein ser på tårna her, meiner eg…»

«Eg er litt usikker på dette, bror – noko tyder på at kongerika våre står for fall!»

 

 

«Du, bror, no er det visst DEN tida på året igjen!»

«Ja, ho snakka om nytt hus igjen, det gjekk ikkje så bra i fjor.»

«Skulle bli ‘stilreint og minimalistisk’ i år, sa ho.»

«Ganske trendy, matmor. Det skal ho ha.»

«Litt vel trendy og minimalistisk, kanskje? Eg kan ikkje sjå noko dør eller vindauge – lurer på korleis vi skal komme oss inn og ut…»

«Kred for dekor. Det skal ho ha.»

«Litt usikker på denne flyttinga eg, bror. Skulle bli eit kjempefint slott, sa ho…»